شنبه, 08 مرداد 1401 17:57

رهن در قانون مدنی

نوشته شده توسط مرجان پرویزی صادقی(کارشناس ارشد حقوق)
این مورد را ارزیابی کنید
(13 رای‌ها)

رهن عقدی میباشد که یک طرف آن راهن (رهن دهنده) و یک طرف دیگر آن مرتهن ( رهن گیرنده) و طرف دیگر مال مرهون ( موضوع رهن) است . به موجب عقد رهن ، مدیون مالی را برای وثیقه به داین میدهد ورهن دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن می نامند. مال مرهون که مال موضوع رهن میباشد باید به قبض مرتهن یا به تصرف کسی که بین طرفین معین میگردد داده شود لیکن استمرار قبض شرط صحت رهن نیست . هر مالی که در ذمه باشد ممکن است رهن داده شود هرچند عقدی که موجب اشتغال ذمه است قابل فسخ باشد . مال موضوع رهن یا همان مال مرهون نباید دین یا منفعت باشد چراکه رهن دین و منفعت باطل است و باید مال مرهون عین معین باشد و مالی که قابلیت نقل و انتقال قانونی را ندارد ، نمیتواند مورد رهن قرار گیرد . ممکن است که یک نفر مالی را در مقابل دو یا چند دین که نسبت به دو یا چند نفر دارد رهن بدهد ، دراین صورت مرتهنین باید به تراضی تعیین نمایند که مال مرهون در تصرف چه کسی باشد و همچنین ممکن است دو نفر یک مال را به یک نفر در مقابل طلبی که از آن ها دارد رهن بدهد. در ضمن عقد رهن یا به موجب عقد علی حده ، ممکن است راهن ، مرتهن را وکیل خود  کند که اگر در موعد مقرر راهن قرض خود را ادا ننمود مرتهن از عین مرهونه یا قیمت آن طلب خود را استیفا نماید و نیز ممکن است تعیین نمایند که وکالت مزبور بعد از فوت مرتهن با ورثه وی باشد و همچنین ممکن است که وکالت به شخص ثالث داده شود.

خواندن 463 دفعه آخرین ویرایش در شنبه, 08 مرداد 1401 19:01