قرارداد اجاره ، عقدی لازم است. عقد لازم ؛ عقدی است که آن را طرفین قرارداد نمیتوانند به آسانی فسخ نمایند. به این ترتیب که نه موجرمیتواند اقدام به فسخ قرارداد کند و نه مستاجر لیکن قانونا میتوان  در آن حق فسخی پیش بینی نمود . برای مثال ؛ ملکی را که مستاجراجاره نموده است و وی ادعا مینماید که در این قرارداد مغبون گردیده است یعنی آن ملک بیش از قیمت واقعی به او اجاره داده شده است ، در این حالت مستاجر میتواند از طریق دادخواست ، تقاضای فسخ قرارداد به علت غبن نماید همچنین ممکن است شرط خاصی بین مالک و مستاجر پیش بینی شود که در صورت عمل نکردن به آن شرط از سوی مالک تا فلان تاریخ مستاجر حق فسخ قرارداد را داشته باشد. برای مثال بین مستاجر و مالک شرط شود که تا فلان تاریخ در ملک مربوطه تعمیرات لازم اعمال میشود و اگر طبق این شرط مالک تا انقضاء تاریخ مذکور اقدام به تعمیرات ملک خود نکند، مستاج مستحق فسخ قرارداد باشد واگر شک داشته باشند که حق فسخی وجود دارد یا نه، فرض بر این است که حق فسخی وجود ندارد. به هیچ عنوان قرارداد نمی تواند نه از سوی موجر و نه از سوی مستاجر فسخ شود، تنها در صورت اقاله (یعنی برهم زدن قرارداد با توافق طرفین) قرارداد فسخ می شود . پس ازتعیین مدت اجاره و تنظیم اجاره نامه ، قرارداد به هیچ عنوان  توسط موجرو مستاجر قابل فسخ نیست، مگر تحت شرایط خاص . به عنوان مثال مورد اجاره (مال الاجاره) تلف شده باشد و امکان استفاده از آن برای مستاجرمقدور نباشد وگرنه در حالت عادی هیچ دلیل قانونی برای فسخ قرارداد چه از سوی مستاجر و چه از سوی موجر وجود ندارد.